FETHULLAH'IN ÇOCUKLARI | | MUSTAFA KEMAL'İN ÇOCUKLARIAFA KEMAL'İN ÇOCUKL |
| PENSİLVANYA'DAN EMİR ALIR | WASHİNGTON'DAN VE BRÜKSEL'DEN EMİR ALIR | EMİR ALMAZ, DÜŞÜNÜR |
| YÖNÜ DOĞUYA DOĞRUDUR | YÖNÜ PARAYA DOĞRUDUR | YÖNÜ MUASIR MEDENİYET SEVİYESİNE DOĞRUDUR |
| LAİKLİKTEN KORKAR | LAİKLİĞİ BİLMEZ | LAİKLİĞE BAĞLIDIR |
| ARAPLARA ÖZENİR | AVRUPALIYA ÖZENİR | KİMSEYE ÖZENMEZ, KENDİ İNSANINI SEVER |
| FEHMİ KORU, M. TÜRKÖNE N. ILICAK OKUR | ALTAN KARDEŞLERİ OKUR | BALBAY, ÖZDİL, COŞKUN OKUR. Ama Kendi muhakemesini kendi yapar. |
| SİNSİDİR | YALAKADIR | DÜRÜSTTÜR |
| ÜMMETÇİLİĞE İNANIR | KÜRESELLEŞMEYE İNANIR | ULUS DEVLETE İNANIR |
| FAİZSİZ BANKALARI KULLANIR | YABANCI ORTAKLI BANKALARI KULLANIR | KAMU BANKALARI VE YABANCI ORTAĞI OLMAYAN BANKALARI KULLANIR |
| TARİKATÇILIK ESASTIR | KARAKTERSİZLİK ESASTIR | LİYAKAT ESASTIR |
| TÜRBANA DİNİN TEMELİ OLARAK BAKAR | TÜRBANA RANT KAPISI OLARAK BAKAR | TÜRBANA BİREYSEL ÖZGÜRLÜK OLARAK BAKAR |
| CUMHURİYETİN ALTINI OYMAYA ÇALIŞIR | CUMHURİYETİ SATMAYA ÇALIŞIR | CUMHURİYETİ ÇOCUKLARININ EMANETİ OLARAK GÖRÜR |
| DEMOKRASİ BİR ARAÇDIR | DEMOKRASİ BAŞI SIKIŞINCA KAÇACAĞI BİR LİMANDIR | DEMOKRASİ BİR AMAÇDIR |
| AB SAYESİNDE KENDİ KADROLAŞMASINI VE İCRAATLARINI ÖRTER | AB SAYESİNDE TOPLUM DEĞERLERİNİ YERLE BİR EDER | AB SAYESİNDE BİREYSEL ÖZGÜRLÜKLERİN PEŞİNDEN KOŞAR |
| KIBRIS GEREKSİZ BİR KARA PARÇASIDIR | KIBRIS GEREĞİNDE PARAYA ÇEVRİLECEK BİR MALDIR | KIBRIS ŞEHİT KANLARI İLE SULANMIŞ BİR VATAN PARÇASIDIR |
| İKİLİ OYNAR | İKİLİ, ÜÇLÜ, BEŞLİ, NASIL İŞİNE GELİRSE OYNAR | SÖYLEDİĞİNİN VE YAPTIĞININ ARKASINDADIR |
| ARAPÇA KONUŞMAYA ÇALIŞIR | AMERİKAN AKSANI İLE İNGİLİZCE KONUŞUR | TÜRKÇE KONUŞUR |
| DEVRİMLERLE TRAVMAYA UĞRAMIŞTIR | DÖNEKLİKTEN BAŞI DÖNMÜŞ, TRAVMAYA UĞRAMIŞTIR | BU ÜLKEYİ PARÇALAMAYA ÇALIŞANLARI GÖRDÜKÇE TRAVMAYA UĞRAR, Eliyle diliyle müdahale eder |
| YEŞİL BAYRAK PEŞİNDE KOŞAR | YEŞİL DOLARLAR PEŞİNDE KOŞAR | KANKIRMIZI BAYRAĞIMIZ İÇİN YAŞAR |
Friday, September 25, 2009
Cocuklar arasindaki farklar
Thursday, September 24, 2009
Wednesday, September 23, 2009
Wehham Park Hospital
After borrowing a couple of crutches at St Marks, we made our way to Wexham Park
After waiting nearly 2 hours for the orthopedics doctors to turn up, I was finally seen and they confirmed it was a complete snap. They explained my options:
After waiting nearly 2 hours for the orthopedics doctors to turn up, I was finally seen and they confirmed it was a complete snap. They explained my options:
- no operation: need to stay in the cast for at least 6-8 weeks, followed by a physio and the chances of re-occurence was 15%
- operation: need to stay in the cast for 6 weeks, followed by a walking boot for 3 weeks, and physio; the chances of re-occurence was 5%
So, it was an easy decision to go for the op.
Tuesday, September 22, 2009
Rental Safety Regulations
For professional advise as well as probably the best sales, lettings and property management services around Windsor, Maidenhead, Reading, Marlow, Cookham and Twyford, please contact Appleton Letting Agents Reading
SAFETY REGULATIONS
The Furniture & Furnishings (Fire)(Safety) Regulations 1988 & The Furniture &
Furnishings (Fire)(Safety)(Amendment) Regulations 1993
Effective from March 1st 1993, Landlords letting residential property must ensure that all
upholstered furniture complies with the Fire and Furnishings (Fire)(Safety) Regulations 1988.
Generally, these cover the need for fire-resistant filling material to upholstered articles
and the passing of a match-resistant and cigarette-resistant test.
Failure to do so could result in up to 6 months imprisonment and/or fines up to £5,000.00.
The correct method of displaying compliance is to check that a permanent label is present on
all items of furniture. The regulations apply to:
|
Any items not labelled may not conform to the regulation and will have to be removed from the property.
It should be noted that any furniture manufactured prior to 1st January 1950 is exempt from the regulations.
The Gas Safety (Installation and Use) Regulations 1994
This regulation requires a Landlord to ensure that all gas fittings and flues are maintained in good order,
and gas appliances and flues are checked for safety once in a period of 12 months. This must be done by a
CORGI registered engineer and it is essential that this is carried out before a tenant takes occupation. A
copy of the certificate is to be kept at the property at all times and a copy should also be provided to our
lettings department for our records.
The Electrical Equipment (Safety) Regulations 1994
This regulation requires that all electrical appliances, equipment and supply must be safe. Where their safe
use requires, appropriate instruction booklets must also be provided. Plugs and sockets that are newly installed
must conform to the appropriate British Standard or approved alternative.
The General Product Safety Regulations 1994
These regulations mean that the landlords are required to consider general safety of the tenants in their property.
For example, the landlord should supply instruction manuals for the items used in the property. Also, information
sheets covering any issues about potential danger points in the property (e.g. sharp objects/hot surfaces, etc.).
Unlike the gas safety regulations, there is no statutory annual testing interval. Yet, in order to meet the
requirements, it is still important that all electrical equipment be tested regularly.
Smoke Detectors Act 1991
The Department of Environment introduced new regulations which require any new building (built after June
1992) to have smoke detectors installed. Whilst not yet a legal requirement for other properties, we feel
this legislation will soon follow and Landlords can still face serious claims in the event of a fire. We
would therefore strongly recommend Landlords to install at least two smoke detectors.
PREPARING RENTAL PROPERTY
Article courtesy of Appleton Letting Agents Reading
For probably the best sales, lettings and property management services around Windsor, Maidenhead, Reading, Marlow, Cookham and Twyford, please contact Appleton-Estates.comUNFURNISED OR FURNISHED?
At Appleton-Estates.com, we get asked this question a lot, and there is no right or wrong answer. Safety is now an import question and as agent we must ensure your soft furnishings meet with current standards. The Regulations are explained later.
You now get the same legal protection when your property is furnished or unfurnished. Furnished properties used to get higher rents but in today there is not much difference, though smaller properties are often let more quickly when furnished.
PREPARING TO LET UNFURNISHED PROPERTIES
The property should be professionally cleaned throughout including carpets and curtains to all rooms. A property can never be too clean at commencement as this is how the tenant will have to hand back the property at termination.
The kitchen should include Cooker, Fridge/Freezer, Washing machine and dishwasher (optional). The remainder of the property can be entirely unfurnished with the exception of carpets, curtains/blinds and light fittings.
PREPARING TO LET FURNISHED PROPERTIES
A fully furnished property should be ready for immediate occupation without the tenant providing anything but their personal belongings (with the exception of TV/video, Hi-Fi) and should include the following:
| Kitchen: | Cooker Fridge/Freezer Washing Machine/Dryer Dishwasher (optional) Microwave (optional) Electric Kettle & Toaster Set of Saucepans & Frying Pan Matching Dinner Service Cutlery & Kitchen Utensils Selection of bakeware Iron & Ironing Board Vacuum Cleaner Broom Dustpan & Brush Mop & Bucket | |
| Lounge: | Three Piece Suite Coffee Table Table Lamps TV Unit/Stand | |
| Bedrooms: | Each bedroom should have Bed & Mattress in good condition Mattress Covers New Pillows & Duvet Wardrobes Dressing Table & Stool/Chest of drawers Bedside Table & Lamp | |
| Dining Room: | Dining Table with Chairs (suitable for size of property) Sideboard or equivalent Placemats | |
| Bathroom: | Bathroom Cabinet Electric Shower (optional but preferable) Shower Curtain (if applicable) Mirror Bath & Pedestal Mat | |
| Garden: | (Should be left in a manageable, ’seasonal’ order) Dustbin Lawn mover Gardening Tools Hosepipe | |
| Garage: | Should be left empty with keys |
It is important that furnishings, fittings and décor should be of reasonable quality and in keeping with the style of the property. This will make the property more appealing to prospective tenants, improve your prospects of achieving a fair rental value, avoid continual maintenance and repair of low quality items and, we find, encourages tenants to respect the property as if it were their own.
Achilles tendon complete rupture
Last week, after warming up and have played football for 20-30 minutes at the training session, I felt that someone had kicked my left calf muscle. I not only felt it on my leg but also heard the thump. When I turned around, there was noone within 6-8 yards of me, and that's when the pain really hit me. I fell to the ground as if I was shot by a sniper.
A couple of other people at the training ground had heard the noise as well, and wondered what had gone wrong.
Anyhow, I thought I had ruptured my calf muscle, and iced it after coming back home. I immediately called my brother for advise, and he told me to keep the ice for 2-3 hours, and then mix some flour, water and oil to apply to the leg when I went to bed. Apparently, the enzymes that the mixture releases helps with the healing process, and takes the pain. But he told me to see someone first thing in the morning.
At the minor injuries, they confirmed my worst nightmare that it was a complete rupture (snap) of the Achilles tendon, which connects your heal to your calf muscle. I knew this would not only be painful but would have a long term recovery period as well.
I knew it would be a nightmare with the baby only 8 weeks away!!!
Rest follows in the next post...
A couple of other people at the training ground had heard the noise as well, and wondered what had gone wrong.
Anyhow, I thought I had ruptured my calf muscle, and iced it after coming back home. I immediately called my brother for advise, and he told me to keep the ice for 2-3 hours, and then mix some flour, water and oil to apply to the leg when I went to bed. Apparently, the enzymes that the mixture releases helps with the healing process, and takes the pain. But he told me to see someone first thing in the morning.
At the minor injuries, they confirmed my worst nightmare that it was a complete rupture (snap) of the Achilles tendon, which connects your heal to your calf muscle. I knew this would not only be painful but would have a long term recovery period as well.
I knew it would be a nightmare with the baby only 8 weeks away!!!
Rest follows in the next post...
Wednesday, September 16, 2009
Office Fit Out
Revo Office Fit Out work is progressing well, and the title related experiments are proving interesting.
Friday, September 11, 2009
Ara sıra durup ruhumuzu beklemek
Guzel bir yazi, bu anektodu daha once de duymustum...
DAMLACIKLAR / Berna Sağlam Naipoğlu
Son zamanlarda üzerinde en çok düşündüğüm konulardan biri de bu kadar çalışmanın, bu kadar koşuşturmanın nereye varacağı. Bir gün geçmiyor ki acele etmeden, sakin sakin çalışıp eve sakin dönebileyim. İstinasız hergün yoğunluk sebebiyle telaş içindeyim. Kalbim normal ritminin hep üzerinde atıyor. Yürümüyorum, koşuyorum. Yemek yerken neredeyse çiğneyemeden yutuyorum. Bir insanın asgari de bile ihtiyacı olan, yapması gereken ne varsa onları yaparken zaman kaybediyormuşçasına sinirleniyorum. Yapmam gereken şeyleri önem sırasına koyduğumda çoğunluk birinci sırada yer alıyor. Doğal olarak sıkılıyor ve strese giriyorum. Her gece uyumaya hazırlanma süresini direkt geçip, yatağa yaklaştığım an gözümü kapayıp uykuya geçiyorum. Gece 3-4 kez bebek için uyanıyorum. Sabahları ise yine yetişmem gereken onlarca konuya koşmak üzere uyanıp yola çıkıyorum.
Çok uzun zamandır göremediğim çok yakın bir arkadaşım var. Her sabah aklıma geliyor ve arayayım diyorum ama akşam geç bir saat olduğunda arayamadığımı, koşuşturma içinde unuttuğumu farkediyorum. Özleme hissim burnumu sızlatıyor. Beni ihmale iten sebepler ise sinirimi bozuyor. Ertesi gün yine aynı, sonra yine aynı. Aramayı başardığım an gözüm doluyor. Bu yoğunluktan hep birşeyleri kaçırdığımı hissediyorum. Bazen durup kendimi sallayıp daha kaça bölüneceğimi, böyle nereye koştuğumu düşünüyorum. Durmak ve sadece durmak istiyorum o an. Ne ses, ne hareket, sadece öylece durmak. Durabilmenin lüksünü yaşamak...
Tüm bunları arkadaşlarımla konuşurken kimsenin benden farkı olmadığını da görüyorum. Herkes aynı hissediyor. Bunu bir tür çağın vebası olarak tanımlıyorlar. Bu konuda konuşurken içimizden biri bize Michelangelo Antonioni'nin 1995 yapımı "Par dela les Nuages" (Bulutların ötesinde) adlı filminde hoş bir sahneyi anlattı. O da bir yerde okumuş.
Filmde bir genç kız cafede gizemli bir erkekle tanışıyor ve adam ona şu hikayeyi anlatıyor: Bir zamanlar Afrika'da kayıp bir şehri aramakta olan arkeologlar, beraberlerindeki eşya ve yükleri, hayvanların ve yerlilerin yardımı ile taşıyarak uzun bir yolculuğa çıkmışlar. Kafile zor doğa koşullarında, balta girmemiş ormanların içinde ilerleyerek, nehirleri, cağlayanları geçerek yolculuğa günlerce devam etmişler. Fakat günlerden bir gün yerlilerin bir kısmı birden durmuşlar.
Taşıdıkları yükleri yere indirmişler ve hiç konuşmadan beklemeye başlamışlar. Ulaşmak istedikleri yere bir an önce varmak isteyen batılı arkeologlar bu duruma bir anlam veremeyip, zaman kaybettiklerini, bir an önce yola devam etmeleri gerektiğini anlatarak, yerlilerin neden durduklarını öğrenmek istemişler.
Fakat yerliler büyük bir suskunluk içinde sadece bekliyorlarmış. Bu anlaşılmaz durumu, yerlilerin dilinden anlayan rehber, onlarla bir süre konuştuktan sonra şu şekilde ifade etmeye çalışmış: "Çok hızlı gidiyoruz. Ruhlarımız geride kalıyor."
Bu gerçekten çok doğru geldi bana. Hissedecek zamanı kendimize vermediğimiz için ruhlarımız geride kalıyor. Olayların ve durumların içine o kadar çabuk girip çıkıyoruz ki ruhumuz ve kalbimiz idrak bile edemiyor. Taş gibi oluyoruz. Modern şehir hayatı ve çağımızın getirdiği en büyük sorunlardan biri de bu. Hızla sonu bir türlü gelmeyecek olan biryerlere doğru çılgınca koşuşturuyoruz ve bunu yaparken de en başta kendimizi ihmal ediyoruz. Algımızı ve hislerimizi bir çok şeye kapatmaya çalışarak zaman avantajı kazanmaya çalışıyoruz. Çünkü eğer bunu yapmazsak yaşadıklarımızı, etraftaki ayrıntıları, manzaraları, küçük mutlulukları, kısaca hayata dair pekçok güzelliği göreceğiz. Ya da yaşanan yığınla drama, saçmalığa ve ilkelliğe seyirci kalmayıp, duyarsızca sadece bakıp geçmek yerine engel olacağız veya olmaya çalışacağız. Bu da bize koşacağımız zamandan çalma gereği yaratacak. Ama böyle yapmayınca da kendimiz olmaktan çıkıyoruz.
Yok, ne olursa olsun biz kendimize gelelim. Ara sıra da olsa durup ruhlarımızı bekleyelim. Yavaşlayalım, her günün sabahında ve her gece uyumadan önce aynaya bakalım ve kendimizi hatırlayalım.
Durup, sadece kendimize doğru bakalım iki dakika bile olsa...
DAMLACIKLAR / Berna Sağlam Naipoğlu
Son zamanlarda üzerinde en çok düşündüğüm konulardan biri de bu kadar çalışmanın, bu kadar koşuşturmanın nereye varacağı. Bir gün geçmiyor ki acele etmeden, sakin sakin çalışıp eve sakin dönebileyim. İstinasız hergün yoğunluk sebebiyle telaş içindeyim. Kalbim normal ritminin hep üzerinde atıyor. Yürümüyorum, koşuyorum. Yemek yerken neredeyse çiğneyemeden yutuyorum. Bir insanın asgari de bile ihtiyacı olan, yapması gereken ne varsa onları yaparken zaman kaybediyormuşçasına sinirleniyorum. Yapmam gereken şeyleri önem sırasına koyduğumda çoğunluk birinci sırada yer alıyor. Doğal olarak sıkılıyor ve strese giriyorum. Her gece uyumaya hazırlanma süresini direkt geçip, yatağa yaklaştığım an gözümü kapayıp uykuya geçiyorum. Gece 3-4 kez bebek için uyanıyorum. Sabahları ise yine yetişmem gereken onlarca konuya koşmak üzere uyanıp yola çıkıyorum.
Çok uzun zamandır göremediğim çok yakın bir arkadaşım var. Her sabah aklıma geliyor ve arayayım diyorum ama akşam geç bir saat olduğunda arayamadığımı, koşuşturma içinde unuttuğumu farkediyorum. Özleme hissim burnumu sızlatıyor. Beni ihmale iten sebepler ise sinirimi bozuyor. Ertesi gün yine aynı, sonra yine aynı. Aramayı başardığım an gözüm doluyor. Bu yoğunluktan hep birşeyleri kaçırdığımı hissediyorum. Bazen durup kendimi sallayıp daha kaça bölüneceğimi, böyle nereye koştuğumu düşünüyorum. Durmak ve sadece durmak istiyorum o an. Ne ses, ne hareket, sadece öylece durmak. Durabilmenin lüksünü yaşamak...
Tüm bunları arkadaşlarımla konuşurken kimsenin benden farkı olmadığını da görüyorum. Herkes aynı hissediyor. Bunu bir tür çağın vebası olarak tanımlıyorlar. Bu konuda konuşurken içimizden biri bize Michelangelo Antonioni'nin 1995 yapımı "Par dela les Nuages" (Bulutların ötesinde) adlı filminde hoş bir sahneyi anlattı. O da bir yerde okumuş.
Filmde bir genç kız cafede gizemli bir erkekle tanışıyor ve adam ona şu hikayeyi anlatıyor: Bir zamanlar Afrika'da kayıp bir şehri aramakta olan arkeologlar, beraberlerindeki eşya ve yükleri, hayvanların ve yerlilerin yardımı ile taşıyarak uzun bir yolculuğa çıkmışlar. Kafile zor doğa koşullarında, balta girmemiş ormanların içinde ilerleyerek, nehirleri, cağlayanları geçerek yolculuğa günlerce devam etmişler. Fakat günlerden bir gün yerlilerin bir kısmı birden durmuşlar.
Taşıdıkları yükleri yere indirmişler ve hiç konuşmadan beklemeye başlamışlar. Ulaşmak istedikleri yere bir an önce varmak isteyen batılı arkeologlar bu duruma bir anlam veremeyip, zaman kaybettiklerini, bir an önce yola devam etmeleri gerektiğini anlatarak, yerlilerin neden durduklarını öğrenmek istemişler.
Fakat yerliler büyük bir suskunluk içinde sadece bekliyorlarmış. Bu anlaşılmaz durumu, yerlilerin dilinden anlayan rehber, onlarla bir süre konuştuktan sonra şu şekilde ifade etmeye çalışmış: "Çok hızlı gidiyoruz. Ruhlarımız geride kalıyor."
Bu gerçekten çok doğru geldi bana. Hissedecek zamanı kendimize vermediğimiz için ruhlarımız geride kalıyor. Olayların ve durumların içine o kadar çabuk girip çıkıyoruz ki ruhumuz ve kalbimiz idrak bile edemiyor. Taş gibi oluyoruz. Modern şehir hayatı ve çağımızın getirdiği en büyük sorunlardan biri de bu. Hızla sonu bir türlü gelmeyecek olan biryerlere doğru çılgınca koşuşturuyoruz ve bunu yaparken de en başta kendimizi ihmal ediyoruz. Algımızı ve hislerimizi bir çok şeye kapatmaya çalışarak zaman avantajı kazanmaya çalışıyoruz. Çünkü eğer bunu yapmazsak yaşadıklarımızı, etraftaki ayrıntıları, manzaraları, küçük mutlulukları, kısaca hayata dair pekçok güzelliği göreceğiz. Ya da yaşanan yığınla drama, saçmalığa ve ilkelliğe seyirci kalmayıp, duyarsızca sadece bakıp geçmek yerine engel olacağız veya olmaya çalışacağız. Bu da bize koşacağımız zamandan çalma gereği yaratacak. Ama böyle yapmayınca da kendimiz olmaktan çıkıyoruz.
Yok, ne olursa olsun biz kendimize gelelim. Ara sıra da olsa durup ruhlarımızı bekleyelim. Yavaşlayalım, her günün sabahında ve her gece uyumadan önce aynaya bakalım ve kendimizi hatırlayalım.
Durup, sadece kendimize doğru bakalım iki dakika bile olsa...
Thursday, September 10, 2009
Turkler gibi eglenmek
>
> TÜRKLER GÝBÝ EÐLENMEK...
>
> Almanya'dan gazeteci bir dostum aradý. Bir
> meslektaþýmýzýn Ankara'ya
> geleceðini ve Türkiye-AB iliþkileri konusunda bir makale
> yazacaðýný söyledi.
> Gelecek arkadaþ Türkiye'nin katýlýmýna sýcak
> bakýyormuþ. Benim adýmý,
> telefonumu vermiþ, yardýmcý olmamý istiyormuþ. Kabûl
> ettim. Neticede bir
> yerde memlekete hizmet durumu.
>
> Ertesi gün aradý, buluþtuk. Bir yerde oturduk bir-iki
> fincan çay içtik.
> Nereye gitmek istediðini sordum. "Kocatepe Camii" dedi.
> "Niye", diye sordum.
> "Sen Müslüman mýsýn?". Deðilmiþ, ama merak
> ediyormuþ. Neyse gittik. Bana
> kubbenin çapýndan, avizenin aðýrlýðýný, toplam
> kapalý alanýn
> metrekaresinden, avlunun kapasitesine kadar sorular sordu.
> Önce soruyu
> soruyordu, ondan sonra cevâbýný veriyordu.
>
> Sonra akþam oldu. "Türkler gibi eðlenmek istiyorum"
> dedi. "Siz nasýl
> eðleniyorsanýz, bir akþamý nasýl geçiriyorsanýz, tam
> öyle". "Yahu yapma"
> dedim, "bünyen kaldýrmaz" dedim, dinletemedim. Eh, artýk
> keyfi bilir. O
> yýllarda Ankara' da benim en sýk uðradýðým
> mekânlarýn baþýnda Sembol
> Tanju'nun Neyzen'i vardý. Beraber Neyzen'e gittik.
>
> Önce dekorasyondan büyülendi. Hatta not defterini
> çýkardý, ufak tefek
> eskizlerini çizdi. Derken ney taksim baþladý. Çok
> þaþýrdý; "Bu dini bir
> enstrüman deðil mi? Dini müzik çalýyor. Burasý
> dindarlarýn devâm ettiði bir
> lokanta mý" diye sordu. "Boþver" dedim, "takýl".
>
> Neyden sonra ise -Neyzen'de adet olduðu üzre- aryalar
> okunmaya baþlandý.
> Misafirim biraz daha þaþýrdý. "Sizde" dedi, "dinî
> müzik dinleyen, opera da
> dinliyor mu?". "Sizde dinlemez mi" diye sordum, aklý
> karýþtý. Bu arada
> hayret içinde masaya yýðýlmaya baþlayan mezelere,
> masalardan masalara
> yapýlan raký-meze ikramlarýna bakýyordu. "Burada herkes
> birbirini tanýr
> mý"diye sordu, "yoo, yahu boþver, sen takýlmana bak"
> dedim.
>
> Aryalar bittiðinde ise sýra popüler þarkýlara geldi.
> Benden sözlerini
> çevirmemi istedi. Bir-iki þarký sonra not defteri
> yeniden çýktý ve deli gibi
> not tutmaya ve soru sormaya baþladý.Alevi türküsü
> okununca, "burasý
> Alevilerin yeri mi?", Dokuz sekiz çalýnca, "buraya
> Çingeneler mi geliyor",
> Ege türküsü okununca "buradakiler efeleri neden
> destekliyor?" diye sorular
> sordu durdu. Arada bir de "bu müziklerden birini dinleyen
> ötekileri de
> dinliyor mu" diye sordu, daha da neler neler;
>
> -Þu Urfa'nýn etrafý dumanlý daðlar
>
> - Buraya Urfalýlar mý geliyor?
>
> - Hayýr.
>
>
> - Lörke, lörke, lülülülü
>
> - Burasý Kürtlerin mi?
>
> - Hayýr
>
> Bunlara anlam vermeye çalýþýrken, önce "Çiao Bella"
> sonra da "Venseremos"
> çalýnca birden ciddileþti.
>
> -Bana istediðini söyle, ama ben bunun Þili Komünist
> Partisi marþý olduðunu
> biliyorum.
>
> -Doðru, öyle zâten.
>
> -Burasý Komünistlerin mi?
>
> -Þöyle bir çevrene bak, öyle mi görünüyor?
>
> -..................
>
> Hayatýnda peçetenin sadece aðýz silmek için olduðunu
> zanneden ve çatal-kaþýk
> ile tabaða vurarak hiç bateri çalmamýþ bu arkadaþ,
> sandalyelere çýkanlardan
> da önce biraz korktu. Sonra onun da içi gitti, fark
> ettim, ama bir þey
> söylemedim.
>
> Mezeler bitip, balýklar geldiðinde ise fena afalladý.
> Önce "biz yemek yedik
> ya" dedi, sonra "ama ben doydum" dedi, fakat ben "madem
> Türk gibi
> eðleneceksin, bunu da yemelisin" deyince, pek itiraz
> edemedi. Bu arada ben
> de þarkýlarý türküleri çevirmeye devâm ediyordum.
> Ben çeviriyordum, o dehþet
> içinde bana bakýyordu, sonra bir soru soruyordu, ben de
> cevâp vermeye
> çalýþýyordum;
>
> -Yaslan daðýn yamacýna Halil Ýbrahim.
>
> -Ýbrahim kim? Meþhur birisi mi?
>
> -Ben ne bileyim.
>
> -Herkes alkýþlýyor, onlar mý tanýyor?
>
> -Bilmem. Yahu, güzel bir türkü iþte, takýlmaya bak.
>
> -Düþman galip geldi haklayamadým, döküldü
> cephanelerim toplayamadým.
>
> -Bu, kahramanlýk türküsü mü?
>
> -Hayýr, eþkýya türküsü.
>
> -Bu eþkiyalar politik mi?
>
> -Yok be, bayaðý eþkiya. Bizde eþkiyaya türkü
> yakarlar.
>
> -Peki þu kýzla adam niye romantik romantik dansediyor.
>
> -Þarký güzel.
>
> -Ben bunu anlamýyorum. Yani aþk, düþman, cephane?
>
> -Boþ ver iþte, takýl.
>
> -Vur hançeri kadýným ben öleyim.
>
> -Neden kadýnýnýn onu býçaklamasýný istiyor?
>
> -Çok seviyor.
>
> -Seviyorsa evlensinler.
>
> -Evlenemezler.
>
> -Niye?
>
> -Dedim ya, birbirini çok seviyorlar.
>
> -Kaným aksýn ki, terk etmem seni.
>
> -Neden kaný akýyor, kaza mý geçirmiþ?
>
> -Yok caným. Yani o kadar çok seviyor. Seni terk edersem
> öleyim diyor.
>
> -Biraz garip.
>
> -Yahu boþver, sen takýl.
>
> Bir-iki þarký daha dinledi. Sonra patladý;
>
> -Yahu sizde bütün þarkýlar aþk ve ölümle ilgili.
>
> -Evet, ne olmuþ. Hayat da öyle. Baþka ne var ki?
>
> -Doðru aslýnda. Ama biraz garip deðil mi?
>
> -Ne yapacaktýk, çayýra çimene þarký mý yazacaktýk?
> Biz bu kadarýný
> yapabiliyoruz.
>
> -Yanlýþ anlama. Hepsinin de sözleri çok güzel.
>
> -Sorun ne?
>
> -Bilemiyorum.
>
> Bütün masalar aðzý kulaklarýnda hoplaya-zýplaya
> "sürünüyorum" diye göbek
> atarken, yüzünü görmeliydiniz. Sonra Çile Bülbülüm
> çalýnca, bu defa komaya
> girdi.
>
> - Bu þarkýda Allah diyorsunuz.
>
> - Evet, deriz.
>
> - Ama Allah deyip raký içiyorsunuz.
>
> - Ne olmuþ, içeriz.
>
> - Yanýlýyorsam, lütfen düzelt. Ýslâm'da alkol
> günahtýr.
>
> - Doðru.
>
> - O zaman neden yapýyorsunuz?
>
> - Güzel oluyor. Sana bir sýr vereyim mi? Bugün müzede
> gördüðün heykeller
> varya, dün burada onlar içiyordu. Allah deyip, raký
> içtikleri için taþ
> oldular. Garsonlar onlarý gizlice müzeye taþýdý.
>
> -.................
>
> - Yahu þaka, gevþe biraz. Sen takýlmana bak.
>
> 10. Yýl marþý baþlayýp, bütün masalar tempo tutunca
> ise manasý Türkçe'de
> aþaðý-yukarý "oha" olan bir lâf etti. En çok da
> Onuncu Yýl Marþý eþliðinde
> tren yapýlmasýný yadýrgadý. Önce kýsýk bir sesle
> "burasý emekli subaylarýn
> lokantasý mý" diye sordu. Nasýl baktýysam, "boþver"
> dedi, "takýlalým".
>
> Bir de bir Arap bir de Yunan þarkýsý çalýnca tümden
> aklý karýþtý.
>
> -Siz Yunanlarý seviyor musunuz?
>
> -Arada bir.
>
> -Ama Yunan þarkýsý dinliyorsunuz?
>
> -Arada bir iþte.
>
> -O demin söylenen Arapça þarký ne diyor?
>
> -Ne bileyim ben.
>
> -Yunanca þarkýnýn sözleri ne?
>
> -Yahu nereden bileyim?
>
> -O zaman neden dinliyorsunuz?
>
> -Güzel oluyor. Ýlla anlamak mý lâzým.
>
> - ................
>
> Bir Azerî türküsünü de tercüme edince, "buradaki
> herkes Azerice biliyor öyle
> mi?" diye sordu, ama artýk ben de de cevâp verecek takat
> kalmamýþtý.
> Onun bu kültür þoku üç-dört saat sürdü. Sonra
> kalkmak istedi, yorulmuþtu.
> "Yahu olur mu" dedim, "daha çorba içeceðiz". Bana çok
> garip baktý, "ama
> yemek yemiþtik. Yemekten sonra da balýk yemiþtik.
> Rakýnýn üzerine nedense
> bira da içtik. Üstelik o kadar yemeðin üzerine sýcak
> helva da yedik, sonra
> bir de meyve yedik. Onun da üzerine kuru yemiþ yedik.
> Kahve de içtik".
> "Olmaz", dedim. "Þimdi de çorba içeceðiz. Devâmýnda
> da dürüm yiyeceðiz.
> Türkler gibi eðlenmek istemiyor muydun?" Boynunu büktü.
> Bir þey söylemedi.
>
>
>
> Oradan bir dürümcüye gittik. Mercimek çorbasý, birer
> porsiyon soslu-soðanlý
> dürüm. Ben "keþke baþka çorba içseydik" deyip,
> keyifle, þýrdan tuzlama, paça
> ve iþkembeyi anlatmaya baþladým, ama yüzünü
> ekþiterek eliyle "ne olur sus"
> gibisinden bir hareket yaptý. Onu pek anlamadým.
> Yolda bana baktý, baktý sonra; "biliyor musun?" dedi,
> "biz Almanlar da
> aslýnda eðleniriz".
> "Ne yaparsýnýz" diye sordum, "uzun masalarda yan yana
> oturup, bira içerek,
> sallandýðýnýzý biliyorum. Bir de bizde ilkokulda
> deve-cüce diye bir oyun
> vardýr. Galiba onu da oynuyorsunuz" dedim. O bir þey
> demedi.
>
> Biraz sonra "biraz fark olacak tabii, siz Akdeniz
> milletisiniz" dedi.
>
> Ben de "tam deðil" dedim. "Aslýnda ayný zamanda
> Kafkasyalý, Orta Asyalý,
> Orta Doðulu, Avrupalý, Balkanlý ve Egeli,
> Karadenizli'yiz" dedim.
>
> "Haydi" dedim. Sevinçle "otele mi gidiyoruz" dedi. "Yoo"
> dedim, "Gölbaþýna.
> Orada göl var. Þimdi yola çýkarsak, þafak sökerken
> orada oluruz. Güneþ
> doðarken raký içeceðiz". Bana garip garip baktý,
> "ondan sonra otele
> dönebilir miyim" diye sordu.
>
> Kahvaltý saatinde oteline býraktým. Öðleyin yeniden
> buluþtuk. Ne kahvaltýda
> ne de öðle yemeðinde hiçbir þey yememiþ. Sadece soda
> içmiþ. "Keþke
> kahvaltýda benim bildiðim bir yer var, oraya gitseydik.
> Sucuklu yumurta
> yerdik" diyecektim, vazgeçtim. "Sakýn Türkleri AB'ye
> sokmayýn" diye bir yazý
> yazmýþ. Çok þaþýrdým, "bana senin Türkiye'nin AB'ye
> girmesini istediðini
> söylemiþlerdi" dedim. "Öyleydi" dedi, "ama o zaman daha
> Türkiye'ye
> gelmemiþtim" dedi. "Türkiye'yi sevmedin mi" diye sordum.
>
> "Bayýldým" dedi, "harika bir ülke" dedi, "ama AB'ye
> girerseniz, hem siz
> bozulursunuz hem de biz bozuluruz" dedi. Çünkü biz
> zâten dominan
> kültürmüþüz. AB'ye girersek, on sene sonra
> Fransýzlar, Almanlar
> "sürünüyorum" diye göbek atmaya, yeni nesil "kadýným
> býçakla beni, seni çok
> seviyorum" diye ilân-ý aþk etmeye baþlarmýþ.
>
> "Þu Ren'in suyu akar delidir oy, oy, oy" gibi, "yaslan
> daðýn yamacýna Hans
> Peter'im" gibi, "Münih'in etrafý dumanlý daðlar" gibi
> filân iþte.
>
> Ayrýca bütün Avrupa obez olurmuþ. Kimse de sabah iþe
> zamanýnda
> yetiþemezmiþ."Bir nasýl bozuluruz" diye sordum, "size"
> dedi, AB'de bunlarýn
> yarýsýný yaptýrmazlar" dedi.
>
> Aman neyse boþverin, biz takýlalým. O da artýk
> takýlýyor zâten..
>
>
>
> (Yazarý bilinmiyor...)
> TÜRKLER GÝBÝ EÐLENMEK...
>
> Almanya'dan gazeteci bir dostum aradý. Bir
> meslektaþýmýzýn Ankara'ya
> geleceðini ve Türkiye-AB iliþkileri konusunda bir makale
> yazacaðýný söyledi.
> Gelecek arkadaþ Türkiye'nin katýlýmýna sýcak
> bakýyormuþ. Benim adýmý,
> telefonumu vermiþ, yardýmcý olmamý istiyormuþ. Kabûl
> ettim. Neticede bir
> yerde memlekete hizmet durumu.
>
> Ertesi gün aradý, buluþtuk. Bir yerde oturduk bir-iki
> fincan çay içtik.
> Nereye gitmek istediðini sordum. "Kocatepe Camii" dedi.
> "Niye", diye sordum.
> "Sen Müslüman mýsýn?". Deðilmiþ, ama merak
> ediyormuþ. Neyse gittik. Bana
> kubbenin çapýndan, avizenin aðýrlýðýný, toplam
> kapalý alanýn
> metrekaresinden, avlunun kapasitesine kadar sorular sordu.
> Önce soruyu
> soruyordu, ondan sonra cevâbýný veriyordu.
>
> Sonra akþam oldu. "Türkler gibi eðlenmek istiyorum"
> dedi. "Siz nasýl
> eðleniyorsanýz, bir akþamý nasýl geçiriyorsanýz, tam
> öyle". "Yahu yapma"
> dedim, "bünyen kaldýrmaz" dedim, dinletemedim. Eh, artýk
> keyfi bilir. O
> yýllarda Ankara' da benim en sýk uðradýðým
> mekânlarýn baþýnda Sembol
> Tanju'nun Neyzen'i vardý. Beraber Neyzen'e gittik.
>
> Önce dekorasyondan büyülendi. Hatta not defterini
> çýkardý, ufak tefek
> eskizlerini çizdi. Derken ney taksim baþladý. Çok
> þaþýrdý; "Bu dini bir
> enstrüman deðil mi? Dini müzik çalýyor. Burasý
> dindarlarýn devâm ettiði bir
> lokanta mý" diye sordu. "Boþver" dedim, "takýl".
>
> Neyden sonra ise -Neyzen'de adet olduðu üzre- aryalar
> okunmaya baþlandý.
> Misafirim biraz daha þaþýrdý. "Sizde" dedi, "dinî
> müzik dinleyen, opera da
> dinliyor mu?". "Sizde dinlemez mi" diye sordum, aklý
> karýþtý. Bu arada
> hayret içinde masaya yýðýlmaya baþlayan mezelere,
> masalardan masalara
> yapýlan raký-meze ikramlarýna bakýyordu. "Burada herkes
> birbirini tanýr
> mý"diye sordu, "yoo, yahu boþver, sen takýlmana bak"
> dedim.
>
> Aryalar bittiðinde ise sýra popüler þarkýlara geldi.
> Benden sözlerini
> çevirmemi istedi. Bir-iki þarký sonra not defteri
> yeniden çýktý ve deli gibi
> not tutmaya ve soru sormaya baþladý.Alevi türküsü
> okununca, "burasý
> Alevilerin yeri mi?", Dokuz sekiz çalýnca, "buraya
> Çingeneler mi geliyor",
> Ege türküsü okununca "buradakiler efeleri neden
> destekliyor?" diye sorular
> sordu durdu. Arada bir de "bu müziklerden birini dinleyen
> ötekileri de
> dinliyor mu" diye sordu, daha da neler neler;
>
> -Þu Urfa'nýn etrafý dumanlý daðlar
>
> - Buraya Urfalýlar mý geliyor?
>
> - Hayýr.
>
>
> - Lörke, lörke, lülülülü
>
> - Burasý Kürtlerin mi?
>
> - Hayýr
>
> Bunlara anlam vermeye çalýþýrken, önce "Çiao Bella"
> sonra da "Venseremos"
> çalýnca birden ciddileþti.
>
> -Bana istediðini söyle, ama ben bunun Þili Komünist
> Partisi marþý olduðunu
> biliyorum.
>
> -Doðru, öyle zâten.
>
> -Burasý Komünistlerin mi?
>
> -Þöyle bir çevrene bak, öyle mi görünüyor?
>
> -..................
>
> Hayatýnda peçetenin sadece aðýz silmek için olduðunu
> zanneden ve çatal-kaþýk
> ile tabaða vurarak hiç bateri çalmamýþ bu arkadaþ,
> sandalyelere çýkanlardan
> da önce biraz korktu. Sonra onun da içi gitti, fark
> ettim, ama bir þey
> söylemedim.
>
> Mezeler bitip, balýklar geldiðinde ise fena afalladý.
> Önce "biz yemek yedik
> ya" dedi, sonra "ama ben doydum" dedi, fakat ben "madem
> Türk gibi
> eðleneceksin, bunu da yemelisin" deyince, pek itiraz
> edemedi. Bu arada ben
> de þarkýlarý türküleri çevirmeye devâm ediyordum.
> Ben çeviriyordum, o dehþet
> içinde bana bakýyordu, sonra bir soru soruyordu, ben de
> cevâp vermeye
> çalýþýyordum;
>
> -Yaslan daðýn yamacýna Halil Ýbrahim.
>
> -Ýbrahim kim? Meþhur birisi mi?
>
> -Ben ne bileyim.
>
> -Herkes alkýþlýyor, onlar mý tanýyor?
>
> -Bilmem. Yahu, güzel bir türkü iþte, takýlmaya bak.
>
> -Düþman galip geldi haklayamadým, döküldü
> cephanelerim toplayamadým.
>
> -Bu, kahramanlýk türküsü mü?
>
> -Hayýr, eþkýya türküsü.
>
> -Bu eþkiyalar politik mi?
>
> -Yok be, bayaðý eþkiya. Bizde eþkiyaya türkü
> yakarlar.
>
> -Peki þu kýzla adam niye romantik romantik dansediyor.
>
> -Þarký güzel.
>
> -Ben bunu anlamýyorum. Yani aþk, düþman, cephane?
>
> -Boþ ver iþte, takýl.
>
> -Vur hançeri kadýným ben öleyim.
>
> -Neden kadýnýnýn onu býçaklamasýný istiyor?
>
> -Çok seviyor.
>
> -Seviyorsa evlensinler.
>
> -Evlenemezler.
>
> -Niye?
>
> -Dedim ya, birbirini çok seviyorlar.
>
> -Kaným aksýn ki, terk etmem seni.
>
> -Neden kaný akýyor, kaza mý geçirmiþ?
>
> -Yok caným. Yani o kadar çok seviyor. Seni terk edersem
> öleyim diyor.
>
> -Biraz garip.
>
> -Yahu boþver, sen takýl.
>
> Bir-iki þarký daha dinledi. Sonra patladý;
>
> -Yahu sizde bütün þarkýlar aþk ve ölümle ilgili.
>
> -Evet, ne olmuþ. Hayat da öyle. Baþka ne var ki?
>
> -Doðru aslýnda. Ama biraz garip deðil mi?
>
> -Ne yapacaktýk, çayýra çimene þarký mý yazacaktýk?
> Biz bu kadarýný
> yapabiliyoruz.
>
> -Yanlýþ anlama. Hepsinin de sözleri çok güzel.
>
> -Sorun ne?
>
> -Bilemiyorum.
>
> Bütün masalar aðzý kulaklarýnda hoplaya-zýplaya
> "sürünüyorum" diye göbek
> atarken, yüzünü görmeliydiniz. Sonra Çile Bülbülüm
> çalýnca, bu defa komaya
> girdi.
>
> - Bu þarkýda Allah diyorsunuz.
>
> - Evet, deriz.
>
> - Ama Allah deyip raký içiyorsunuz.
>
> - Ne olmuþ, içeriz.
>
> - Yanýlýyorsam, lütfen düzelt. Ýslâm'da alkol
> günahtýr.
>
> - Doðru.
>
> - O zaman neden yapýyorsunuz?
>
> - Güzel oluyor. Sana bir sýr vereyim mi? Bugün müzede
> gördüðün heykeller
> varya, dün burada onlar içiyordu. Allah deyip, raký
> içtikleri için taþ
> oldular. Garsonlar onlarý gizlice müzeye taþýdý.
>
> -.................
>
> - Yahu þaka, gevþe biraz. Sen takýlmana bak.
>
> 10. Yýl marþý baþlayýp, bütün masalar tempo tutunca
> ise manasý Türkçe'de
> aþaðý-yukarý "oha" olan bir lâf etti. En çok da
> Onuncu Yýl Marþý eþliðinde
> tren yapýlmasýný yadýrgadý. Önce kýsýk bir sesle
> "burasý emekli subaylarýn
> lokantasý mý" diye sordu. Nasýl baktýysam, "boþver"
> dedi, "takýlalým".
>
> Bir de bir Arap bir de Yunan þarkýsý çalýnca tümden
> aklý karýþtý.
>
> -Siz Yunanlarý seviyor musunuz?
>
> -Arada bir.
>
> -Ama Yunan þarkýsý dinliyorsunuz?
>
> -Arada bir iþte.
>
> -O demin söylenen Arapça þarký ne diyor?
>
> -Ne bileyim ben.
>
> -Yunanca þarkýnýn sözleri ne?
>
> -Yahu nereden bileyim?
>
> -O zaman neden dinliyorsunuz?
>
> -Güzel oluyor. Ýlla anlamak mý lâzým.
>
> - ................
>
> Bir Azerî türküsünü de tercüme edince, "buradaki
> herkes Azerice biliyor öyle
> mi?" diye sordu, ama artýk ben de de cevâp verecek takat
> kalmamýþtý.
> Onun bu kültür þoku üç-dört saat sürdü. Sonra
> kalkmak istedi, yorulmuþtu.
> "Yahu olur mu" dedim, "daha çorba içeceðiz". Bana çok
> garip baktý, "ama
> yemek yemiþtik. Yemekten sonra da balýk yemiþtik.
> Rakýnýn üzerine nedense
> bira da içtik. Üstelik o kadar yemeðin üzerine sýcak
> helva da yedik, sonra
> bir de meyve yedik. Onun da üzerine kuru yemiþ yedik.
> Kahve de içtik".
> "Olmaz", dedim. "Þimdi de çorba içeceðiz. Devâmýnda
> da dürüm yiyeceðiz.
> Türkler gibi eðlenmek istemiyor muydun?" Boynunu büktü.
> Bir þey söylemedi.
>
>
>
> Oradan bir dürümcüye gittik. Mercimek çorbasý, birer
> porsiyon soslu-soðanlý
> dürüm. Ben "keþke baþka çorba içseydik" deyip,
> keyifle, þýrdan tuzlama, paça
> ve iþkembeyi anlatmaya baþladým, ama yüzünü
> ekþiterek eliyle "ne olur sus"
> gibisinden bir hareket yaptý. Onu pek anlamadým.
> Yolda bana baktý, baktý sonra; "biliyor musun?" dedi,
> "biz Almanlar da
> aslýnda eðleniriz".
> "Ne yaparsýnýz" diye sordum, "uzun masalarda yan yana
> oturup, bira içerek,
> sallandýðýnýzý biliyorum. Bir de bizde ilkokulda
> deve-cüce diye bir oyun
> vardýr. Galiba onu da oynuyorsunuz" dedim. O bir þey
> demedi.
>
> Biraz sonra "biraz fark olacak tabii, siz Akdeniz
> milletisiniz" dedi.
>
> Ben de "tam deðil" dedim. "Aslýnda ayný zamanda
> Kafkasyalý, Orta Asyalý,
> Orta Doðulu, Avrupalý, Balkanlý ve Egeli,
> Karadenizli'yiz" dedim.
>
> "Haydi" dedim. Sevinçle "otele mi gidiyoruz" dedi. "Yoo"
> dedim, "Gölbaþýna.
> Orada göl var. Þimdi yola çýkarsak, þafak sökerken
> orada oluruz. Güneþ
> doðarken raký içeceðiz". Bana garip garip baktý,
> "ondan sonra otele
> dönebilir miyim" diye sordu.
>
> Kahvaltý saatinde oteline býraktým. Öðleyin yeniden
> buluþtuk. Ne kahvaltýda
> ne de öðle yemeðinde hiçbir þey yememiþ. Sadece soda
> içmiþ. "Keþke
> kahvaltýda benim bildiðim bir yer var, oraya gitseydik.
> Sucuklu yumurta
> yerdik" diyecektim, vazgeçtim. "Sakýn Türkleri AB'ye
> sokmayýn" diye bir yazý
> yazmýþ. Çok þaþýrdým, "bana senin Türkiye'nin AB'ye
> girmesini istediðini
> söylemiþlerdi" dedim. "Öyleydi" dedi, "ama o zaman daha
> Türkiye'ye
> gelmemiþtim" dedi. "Türkiye'yi sevmedin mi" diye sordum.
>
> "Bayýldým" dedi, "harika bir ülke" dedi, "ama AB'ye
> girerseniz, hem siz
> bozulursunuz hem de biz bozuluruz" dedi. Çünkü biz
> zâten dominan
> kültürmüþüz. AB'ye girersek, on sene sonra
> Fransýzlar, Almanlar
> "sürünüyorum" diye göbek atmaya, yeni nesil "kadýným
> býçakla beni, seni çok
> seviyorum" diye ilân-ý aþk etmeye baþlarmýþ.
>
> "Þu Ren'in suyu akar delidir oy, oy, oy" gibi, "yaslan
> daðýn yamacýna Hans
> Peter'im" gibi, "Münih'in etrafý dumanlý daðlar" gibi
> filân iþte.
>
> Ayrýca bütün Avrupa obez olurmuþ. Kimse de sabah iþe
> zamanýnda
> yetiþemezmiþ."Bir nasýl bozuluruz" diye sordum, "size"
> dedi, AB'de bunlarýn
> yarýsýný yaptýrmazlar" dedi.
>
> Aman neyse boþverin, biz takýlalým. O da artýk
> takýlýyor zâten..
>
>
>
> (Yazarý bilinmiyor...)
Monday, September 07, 2009
XP and WPA-PSK issue
If you are having the same problem as me in getting the WPA-PSK wi-fi connectivity set up between a Netgear Router and an XP machine, here's a work around I've found after hours of searching:
If you just assign your xp machine it's own IP and set the default gateway to that of the router it should bypass the step where the machine is unable to acquire a new IP address from the router.
So right click your wireless connection in network places, go to status, then properties.Scroll down to TCP/IP, goto properties on that.
Next screen check 'User the following IP address' Pick one that your router allows or has been setup for on DHCP.
In my case this was xx.yy.0.3, subnet mask should take care of its self. Set the Default gateway to your router's ip, In my case xx.yy.0.1.
For DNS set the preferred DNS server as the router's ip, e.g. again in my case xx.yy.0.1.
Now try connecting to the router with WPA/PSK running, enter your pass key in carefully and it should work.
This is by no means a nice or clean fix but it got my wireless up and running!!
If you just assign your xp machine it's own IP and set the default gateway to that of the router it should bypass the step where the machine is unable to acquire a new IP address from the router.
So right click your wireless connection in network places, go to status, then properties.Scroll down to TCP/IP, goto properties on that.
Next screen check 'User the following IP address' Pick one that your router allows or has been setup for on DHCP.
In my case this was xx.yy.0.3, subnet mask should take care of its self. Set the Default gateway to your router's ip, In my case xx.yy.0.1.
For DNS set the preferred DNS server as the router's ip, e.g. again in my case xx.yy.0.1.
Now try connecting to the router with WPA/PSK running, enter your pass key in carefully and it should work.
This is by no means a nice or clean fix but it got my wireless up and running!!
Subscribe to:
Posts (Atom)